9 november was het eindelijk zover.
Om 6 uur had ik last van mijn rug en wist dat ik ging bevallen (zo gaan mijn bevallingen altijd). Om 7 uur was ik in het ziekenhuis en ik bleek al 6/7cm ontsluiting te hebben. Na ruim een uur braken ze mijn vliezen en ik had meteen al 8cm ontsluiting. Bij elke wee daalde de hartslag van de kleine behoorlijk en meer dan 8cm werd het niet (normaal gesproken beval ik binnen de 5min na het breken vd vliezen). Uiteindelijk besloot de gyn dat ik aan de weeenopwekkers moest omdat het hartje van de baby steeds zo erg daalde.
Ik kreeg een infuus, maar nog voordat ze hem kon aansluiten, voelde ik dat de baby eruit wou. Volledige ontsluiting en met 1 perswee werd hij geboren, mijn 7de wondertje (11.36 uur). En weer zo bijzonder!! Zonder inscheuren of iets dergelijks hield ik dit wondertje in mijn armen. Heerlijk!
Dat het hartje steeds zakte bleek te komen omdat hij een knoop in de navelstreng had, wat maar heel weing voorkomt. Hij heet Jayden, woog 3990 gram en was 50cm lang. Toen hij geboren was heeft hij nog een uur bij me gelegen, voordat hij werd nagekeken en aangekleed. Toen ben ik gaan douchen en mocht ik weer naar huis. Ik heb lekker 10 dagen kraamhulp met stagaire gehad en heb dus niks hoeven doen. Vandaag was de laatste dag en vanaf morgen moet ik het dus weer allemaal zelf doen. Gelukkig is Jayden een hele makkelijke tevreden baby, die zowat alleen maar eet en slaapt. Z'n broers en zussen zijn helemaal in de zevende hemel die de hele dag wel met hem willen knuffelen. Door zoveel liefde omringt, wat kan hij nog meer willen.......
reacties (0)